Aarbechter

Vu Wiktionnaire

Lëtzebuergesch[änneren]

Substantiv  m (pl: Aarbechter)

Aussprooch (IPA): [ˈaːbəɕtɐ]

Bedeitungen:

1. Een Aarbechter ass dacks een deen enger kierperlecher Aarbecht nogeet fir säi Gehalt ze verdéngen.

  • D'Aarbechter sinn am Gaang, Bëtong ze mëschen.