sinn
| Conjugaisoun | ||||||||
| Indicatif | Persoun | Présent | Prétérit | Passé composé | Plus-que-parfait | |||
| ech | sinn | war | si gewiescht | war gewiescht | ||||
| du | bass | waars | bass gewiescht | waars gewiescht | ||||
| hien* / hie** | ass | war | ass gewiescht | war gewiescht | ||||
| mir | sinn | waren | si gewiescht | ware gewiescht | ||||
| dir / Dir | sidd | waart | sidd gewiescht | waart gewiescht | ||||
| si | sinn | waren | si gewiescht | ware gewiescht | ||||
| Conditionnel | Présent simple | Présent composé | Passé | |||||
| ech | wier | wier gewiescht | ||||||
| du | wiers | wiers gewiescht | ||||||
| hien* / hie ** | wier | wier gewiescht | ||||||
| mir | wieren | wiere gewiescht | ||||||
| dir / Dir | wiert | wiert gewiescht | ||||||
| si | wieren | wiere gewiescht | ||||||
| Impératif | ||||||||
| Eenzuel | sief | |||||||
| Méizuel | sieft / sidd | |||||||
| * steet fir hien, hatt, si / ** am Fall vun der Eifeler Regel | ||||||||
D'Verb sinn ass gläichzäiteg en Hëllefsverb, et ass intransitiv.
- Absolut: dréckt d'Existenz aus; op der Welt sinn
- Dréckt eng Realitéit aus; dat ass esou, mir sinn naass
- Onperséinlech; et ass eng Schan, et war eng Zäit
- Hëllefsverb: hëlleft Verben ze conjugéieren
- Den Terrain besteet aus engem rechteckege fräie Feld, deem seng Moossen net genormt sinn.
- An dëser Famill si se all al ginn.
Ripuaresch
[änneren]
| Conjugaisoun | ||||||||
| Indicatif | Persoun | Présent | Prétérit | Passé composé | Plus-que-parfait | |||
| ich | sinn / ben | wor | sinn/ben jewäs(e) | wor jewäs(e) | ||||
| du | bess | wors | bess jewäs(e) | wors jewäs(e) | ||||
| hä, sei, et | ess | wor | ess jewäs(e) | wor jewäs(e) | ||||
| mir | sinn | wore | sinn jewäs(e) | wore jewäs(e) | ||||
| ehr / ühr | sitt | wort | sitt jewäs(e) | wort jewäs(e) | ||||
| sei | sinn | wore | sinn jewäs(e) | wore jewäs(e) | ||||
| Conditionnel | Présent simple | Présent composé | Passé | |||||
| ich | wör | wör jewäs(e) | ||||||
| du | wörs | wörs jewäs(e) | ||||||
| hä, sei, et | wör | wör jewäs(e) | ||||||
| mir | wöre | wöre jewäs(e) | ||||||
| ehr / ühr | wört | wört jewäs(e) | ||||||
| sei | wöre | wöre jewäs(e) | ||||||
| Impératif | ||||||||
| Eenzuel | bess | |||||||
| Méizuel | sitt | |||||||
D'Verb "sinn" ass gläichzäiteg en Hëllefsverb, et ass intransitiv.
- Absolut: dréckt d'Existenz aus; op d'r Welt sinn
- Dréckt eng Realitéit aus; dat ess esu, mir sinn naaß
- Onperséinlech; et ess en Schand, et wor en Zigg
- Hëllefsverb: hëlleft Verben ze conjugéieren
- Et Spillfeld besteiht us enem rächteckije freie Feld, däm sing Moße net jenormp sinn.
- En hee dä Familich sinn se all alt jewudde.