Schreifweis

Lëtzebuergesch

Substantiv f (pl: Schreifweisen)

Aussprooch (IPA): [ˈʃʀɑɪfvɑɪs]

Bedeitung:

1. d'Manéier wéi e Wuert geschriwwe gëtt
2. d'Aart a Weis fir sech schreftlech auszedrécken

Etymologie:

D'Wuert ass zesummegesat aus schreiwen a Weis.

Iwwersetzungen

Englesch: spelling (en) Franséisch: orthographe (fr) f

Hollännesch: schrijfwijze (nl)