Kuel

Lëtzebuergesch

Substantiv m (pl: Kuelen)

Aussprooch (IPA): [kuəl], Aussprooch (pl): ['kuələn]

Bedeitung:

[1] e gliddegt Stéck aus enger Glous, sief et eng vun Holzkuelen, Steekuelen oder anerer.

gëtt an deem Sënn meschtens an der Eenzuel gebraucht.

Bsp:

[1] De Jemp hëlt ëmmer e Kuel fir seng Päif unzefänken.

[1] Ee Kuel geet duer fir Feier ze maachen.

Iwwersetzungen