Bliederdeeg

Lëtzebuergesch

Substantiv m (keng Méizuel)

Aussprooch (IPA): [blˈiədɐdeːɕ]

Bedeitung:

• Deeg dee gewalzt an dacks gefaalt gëtt

Etymologie:

Wuertkombinatioun vu Blieder + Deeg

Iwwersetzungen

Däitsch: Blätterteig (de)

Hollännesch: bladerdeeg (nl) Limburgesch: sjirveldeig (li) m