Kuel

Lëtzebuergesch

Substantiv m (pl: Kuelen)

Aussprooch (IPA): [kuəl],   Aussprooch (pl): ['kuələn]

Bedeitung:

[1] e gliddegt Stéck aus enger Glous, sief et eng vun Holzkuelen, Steekuelen oder anerer.

gëtt an deem Sënn meschtens an der Eenzuel gebraucht.

Bsp:

[1] De Jemp hëlt ëmmer e Kuel fir seng Päif unzefänken.

[1] Ee Kuel geet duer fir Feier ze maachen.

Iwwersetzungen

Däitsch: Kohle (de) f Franséisch: charbon ardent (fr) m

Limburgesch: kaol (li) m Ukrainesch: вугілля (uk) n