oppervlakte

Hollännesch

Substantiv f Aussprooch (IPA): [ˈɔpərvlɑktə]

Bedeitung:

Een vlak dat een object naar boven begrenst.

Eng Fläch déi en Objet no uewe begrenzt.

• Vissen met longen moeten aan de oppervlakte van de zee komen om adem te halen.

Fësch mat Longe mussen un d'Uewerfläch vum Mier kommen, fir Otem e huelen.

Iwwersetzungen

Däitsch: Oberfläche (de) Englesch: surface (en) Franséisch: surface (fr) Lëtzebuergesch: Uewerfläch (lb)