Op den Inhalt sprangen

loossen

Vu Wiktionnaire
Conjugaisoun
Indicatif Persoun Présent Prétérit Passé composé Plus-que-parfait
ech loossen hu gelooss hat gelooss
du léiss hues gelooss has gelooss
hien* / hie** léisst huet gelooss hat gelooss
mir loossen hu gelooss hate gelooss
dir / Dir losst hutt gelooss hat gelooss
si loossen hu gelooss hate gelooss
Conditionnel Persoun Présent simple Présent composé Passé
ech léiss géif loossen hätt gelooss
du léiss géifs loossen häss gelooss
hien* / hie ** léiss géif loossen hätt gelooss
mir léissen géife loossen hätte gelooss
dir / Dir léisst géift loossen hätt gelooss
si léissen géife loossen hätte gelooss
Impératif
Eenzuel Méizuel Participe passé gelooss
looss! loosst!
* steet fir hien, hatt, si / ** am Fall vun der Eifeler Regel


Verb (or) (trans.) Aussprooch (IPA): [ ]