liesen

Vu Wiktionnaire

Lëtzebuergesch[änneren]

Conjugaisoun
Indicatif Persoun Présent Prétérit Passé composé Plus-que-parfait
ech liesen hu gelies hat gelies
du lies hues gelies has gelies
hien* / hie** liest huet gelies hat gelies
mir liesen hu gelies hate gelies
dir / Dir liest hutt gelies hat gelies
si liesen hu gelies hate gelies
Conditionnel Présent simple Présent composé Passé
ech géif liesen hätt gelies
du géifs liesen häss gelies
hien* / hie ** géif liesen hätt gelies
mir géife liesen hätte gelies
dir / Dir géift liesen hätt gelies
si géife liesen hätte gelies
Impératif
Eenzuel lies!
Méizuel liest!
* steet fir hien, hatt, si / ** am Fall vun der Eifeler Regel

Verb (or) (trans.) & (intrans.)


Bedeitungen:


  1. En Text liesen, e Buch liesen.
Beim Kaffi liesen ech gär d'Zeitung.
  1. Drauwe liesen. Hëllefen Drauwen am Wéngert vum Stack ze schneiden a bei de Kelter ze bréngen.
Mir hu fofzeg Zenner haut gelies.