koschteren

Vu Wiktionnaire

Lëtzebuergesch[änneren]

1. P. Sg. * 2. P. Sg. 3. P. Sg. 2. P. Pl. Participe passé
koschteren koschters koschtert koschtert gekoschtert
* steet fir déi 1. P. am Singulier a fir déi éischt an drëtt P. am Pluriel
** Gëtt mat dem Hëllefsverb hunn konjugéiert.

Verb (r) (intrans.)

Aussprooch (IPA): [ˈkoʃtəʀən]

Bedeitung:

  1. kleng Aarbechten erleedegen
  2. (ëgs.) schnoffelen (spionéieren)

Bsp.:

  1. Wat koschters de do an der Kichen?