kommen

Vu Wiktionnaire

Lëtzebuergesch[änneren]

Conjugaisoun
Indicatif Persoun Présent Prétérit Passé composé Plus-que-parfait
ech kommen koum si komm war komm
du kënns koums bass komm wars komm
hien* / hie** kënnt koum ass komm war komm
mir kommen koumen si komm ware komm
dir / Dir kommt koumt sidd komm waart komm
si kommen koumen si komm ware komm
Conditionnel Persoun Présent simple Présent composé Passé
ech kéim géif kommen wier komm
du kéims géifs kommen wiers komm
hien* / hie ** kéim géif kommen wier komm
mir kéimen géife kommen wiere komm
dir / Dir kéimt géift kommen wiert komm
si kéimen géife kommen wiere komm
Impératif
Eenzuel Méizuel Participe passé komm
komm! kommt!
* steet fir hien, hatt, si / ** am Fall vun der Eifeler Regel


Verb (or) (intrans.)