joen

Vu Wiktionnaire

Lëtzebuergesch[änneren]

1. P. Sg. * 2. P. Sg. 3. P. Sg. 2. P. Pl. Participe passé
joen jees jeet jot gejot **
* steet fir déi 1. P. am Singulier a fir déi éischt an drëtt P. am Pluriel
** Gëtt mat dem Hëllefsverb hunn konjugéiert.

Verb (or) (trans.)

Aussprooch (IPA): [ˈjoːən]

Bedeitungen:

  1. op d'Juegd goen:
    • E jeet nees de ganzen Dag.
  2. vun eppes weidergedriwwe ginn:
    • De Pabeier gëtt vum Wand duerch d'Loft gejot.
    • De Schnéi gouf op Wicke gejot.
  3. ee verfollegen:
    • D'Gendaarmen hunn den Déif duerch d'ganzt Land gejot.