hëllefen
Ausgesinn
Conjugaisoun | ||||||||
Indicatif | Persoun | Présent | Prétérit | Passé composé | Plus-que-parfait | |||
ech | hëllefen | hu(nn) gehollef | hat gehollef | |||||
du | hëllefs | hues gehollef | has gehollef | |||||
hien* / hie** | hëlleft | huet gehollef | hat gehollef | |||||
mir | hëllefen | hu(nn) gehollef | hate(n) gehollef | |||||
dir / Dir | hëlleft | huet gehollef | hat gehollef | |||||
si | hëllefen | hu(nn) gehollef | hate(n) gehollef | |||||
Conditionnel | Présent simple | Présent composé | Passé | |||||
ech | wäert hëllefen | |||||||
du | wäerts hëllefen | |||||||
hien* / hie ** | wäert hëllefen | |||||||
mir | wäerte(n) hëllefen | |||||||
dir / Dir | wäert hëllefen | |||||||
si | wäerte(n) hëllefen | |||||||
Impératif | ||||||||
Eenzuel | hëllef | |||||||
Méizuel | hëlleft | |||||||
* steet fir hien, hatt, si / ** am Fall vun der Eifeler Regel |
- Wuertbildungen:
- mathëllefen, bäihëllefen, ofhëllefen, ophëllefen