hebben

Hollännesch

Conjugaisoun
Indicatif	Persoun	Présent	Prétérit	Passé composé	Plus-que-parfait
	ik	heb	had	heb gedaan	had gedaan
	je	hebt	had	hebt gedaan	had gedaan
	hij / het / zij	heeft	had	heeft gedaan	had gedaan
	wij	hebben	hadden	hebben gedaan	hadden gedaan
	jullie	hebben	hadden	hebben gedaan	hadden gedaan
	ze	hebben	hadden	hebben gedaan	hadden gedaan
Conditionnel		Présent simple	Présent composé	Passé
	ik	had		had gedaan
	je/ jij	had		had gedaan
	hij / zij	had		had gedaan
	wij	hadden		hadden gedaan
	jullie	hadden		hadden gedaan
	ze	hadden		hadden gedaan
Impératif
	Eenzuel
	Méizuel

Wuerttrennung:

heb-ben Aussprooch (IPA): [hɛbən]

Audio

Hëllefsverb

1. hunn

Verb (trans.)

1. hunn

Ik heb een hond.

Ech hunn en Hond.

Nidderdäitsch

Wuerttrennung:

heb-ben

Hëllefsverb

1. hunn

Verb (trans.)

1. hunn

Conjugaisoun
Indicatif	Persoun	Présent	Prétérit	Passé composé	Plus-que-parfait
	ick	heff	harr	heff hatt	harr hatt
	du	hest	harrst	hest hatt	harrst hatt
	he / se / dat	hett	harr	hett hatt	harr hatt
	wi	hebbt	harrn	hebbt hatt	harrn hatt
	ji	hebbt	harrn	hebbt hatt	harrn hatt
	se	hebben	harrn	hebbt hatt	harrn hatt
Impératif
	Eenzuel
	Méizuel

Ick heff enen Hunn.

Ech hunn en Hond.

Iwwersetzungen

Däitsch: haben (de) Franséisch: avoir (fr)

Lëtzebuergesch: hunn (lb) Hollännesch: hebben (nl)

Nidderdäitsch: hebben (nds) Litauesch: turėti (lt)