goen

Lëtzebuergesch

Conjugaisoun
Indicatif	Persoun	Présent	Prétérit	Passé composé	Plus-que-parfait
	ech	ginn	goung	si gaangen	war gaangen
	du	gees	goungs	bass gaangen	waars gaangen
	hien* / hie**	geet	goung	ass gaangen	war gaangen
	mir	ginn	goungen	si gaangen	ware gaangen
	dir / Dir	gitt	goungt	sidd gaangen	waart gaangen
	si	ginn	goungen	si gaangen	ware gaangen
Conditionnel		Présent simple	Présent composé	Passé
	ech	géing	géif goen	wier gaangen
	du	géings	géifs goen	wiers gaangen
	hien* / hie **	géing	géif goen	wier gaangen
	mir	géingen	géife goen	wiere gaangen
	dir / Dir	géingt	géift goen	wiert gaangen
	si	géingen	géife goen	wiere gaangen
Impératif
	Eenzuel	géi!
	Méizuel	gitt!
* steet fir hien, hatt, si / ** am Fall vun der Eifeler Regel

Verb (or) (intrans.)

• Mir ginn an Däitschland.
• Ech ginn op Lëtzebuerg.

Iwwersetzungen

Däitsch: gehen (de) Esperanto: iri (eo) Franséisch: aller (fr)

Hollännesch: gaan (nl) Japanesch: 歩く (ja), あるく (ja) Schweedesch: gå (sv)