goen

Vu Wiktionnaire

Lëtzebuergesch[änneren]

Conjugaisoun
Indicatif Persoun Présent Prétérit Passé composé Plus-que-parfait
ech ginn goung si gaangen war gaangen
du gees goungs bass gaangen waars gaangen
hien* / hie** geet goung ass gaangen war gaangen
mir ginn goungen si gaangen ware gaangen
dir / Dir gitt goungt sidd gaangen waart gaangen
si ginn goungen si gaangen ware gaangen
Conditionnel Présent simple Présent composé Passé
ech géing géif goen wier gaangen
du géings géifs goen wiers gaangen
hien* / hie ** géing géif goen wier gaangen
mir géingen géife goen wiere gaangen
dir / Dir géingt géift goen wiert gaangen
si géingen géife goen wiere gaangen
Impératif
Eenzuel géi!
Méizuel gitt!
* steet fir hien, hatt, si / ** am Fall vun der Eifeler Regel

Verb (or) (intrans.)