Op den Inhalt sprangen

bleiwen

Vu Wiktionnaire
Conjugaisoun
IndicatifPersounPrésentPrétéritPassé composéPlus-que-parfait
echbleiwenbloufsi bliwwenwar bliwwen
dubleifsbloufsbass bliwwenwaars bliwwen
hien* / hie**bleiftbloufass bliwwenwar bliwwen
mirbleiwenblouwensi bliwwenware bliwwen
dir / Dirbleiftblouftsidd bliwwenwaart bliwwen
sibleiwenblouwensi bliwwenware bliwwen
ConditionnelPersounPrésent simplePrésent composéPassé
echbléifgéif bleiwenwier bliwwen
dubléifsgéifs bleiwenwiers bliwwen
hien* / hie **bléifgéif bleiwenwier bliwwen
mirbléiwengéife bleiwenwiere bliwwen
dir / Dirbléiftgéift bleiwenwiert bliwwen
sibléiwengéife bleiwenwiere bliwwen
Impératif
EenzuelMéizuelParticipe passébliwwen
bleif!bleift!
* steet fir hien, hatt, si / ** am Fall vun der Eifeler Regel

Verb (or) (intrans.)

  1. En Uert bäibehalen
    • Ech bleiwen a Frankräich fir ze léieren.
  2. E bestëmmten Zoustand bäibehalen
    • Et bleift nach dräi Deeg kal.
  3. E Rescht vun enger Quantitéit
    • Et bleiwe siwe Grompere Rescht.
  4. A Verbindung mat leien: stierwen
    • Bei deem Accident sinn der dräi leie bliwwen.

Aussprooch (IPA): [ˈblɑivən]