baffen
Lëtzebuergesch[änneren]
Conjugaisoun | ||||||||
Indicatif | Persoun | Présent | Prétérit | Passé composé | Plus-que-parfait | |||
ech | baffen | hu gebafft | hat gebafft | |||||
du | baffs | hues gebafft | has gebafft | |||||
hien* / hie** | bafft | huet gebafft | hat gebafft | |||||
mir | baffen | hu gebafft | hate gebafft | |||||
dir / Dir | bafft | hutt gebafft | hat gebafft | |||||
si | baffen | hu gebafft | hate gebafft | |||||
Conditionnel | Persoun | Présent simple | Présent composé | Passé | ||||
ech | géif baffen | hätt gebafft | ||||||
du | géifs baffen | häss gebafft | ||||||
hien* / hie ** | géif baffen | hätt gebafft | ||||||
mir | géife baffen | hätte gebafft | ||||||
dir / Dir | géift baffen | hätt gebafft | ||||||
si | géife baffen | hätte gebafft | ||||||
Impératif | ||||||||
Eenzuel | Méizuel | Participe passé | gebafft | |||||
baff! | bafft! | |||||||
* steet fir hien, hatt, si / ** am Fall vun der Eifeler Regel |