baffen

Vu Wiktionnaire

Lëtzebuergesch[änneren]

Conjugaisoun
Indicatif Persoun Présent Prétérit Passé composé Plus-que-parfait
ech baffen hu gebafft hat gebafft
du baffs hues gebafft has gebafft
hien* / hie** bafft huet gebafft hat gebafft
mir baffen hu gebafft hate gebafft
dir / Dir bafft hutt gebafft hat gebafft
si baffen hu gebafft hate gebafft
Conditionnel Persoun Présent simple Présent composé Passé
ech géif baffen hätt gebafft
du géifs baffen häss gebafft
hien* / hie ** géif baffen hätt gebafft
mir géife baffen hätte gebafft
dir / Dir géift baffen hätt gebafft
si géife baffen hätte gebafft
Impératif
Eenzuel Méizuel Participe passé gebafft
baff! bafft!
* steet fir hien, hatt, si / ** am Fall vun der Eifeler Regel


Verb (r) (trans.)