Zännstëppeler

Lëtzebuergesch

Zännstëppeler

Substantiv  m (pl: Zännstëppeler)

Aussprooch (IPA): [ˈt͡sænʃtəpəlɐ]

Bedeitung:

klenge Stéck fir Iessreschter ze erausmaachen

Etymologie:

Zänn + Stëppeler

Synonym:

Zanstocher

Iwwersetzungen

Englesch: toothpick (en) Franséisch: cure-dent (fr)

Hollännesch: tandenstoker (nl)