klibberen
Lëtzebuergesch[änneren]
Bedeitung:
- Mat enger Klibber oder Jarr duerch d'Duerf goen.
- D'Massendénger ginn all Joer fir Ouschtere klibberen.
- Wann ee mat Rou soll gelooss ginn. (an der Roserei)
- Klibber mech dach nëmmen.
Conjugaisoun vu(n) klibberen
| Infinitif | klibberen | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Participe | geklibbert | |||||||
| Hëllefsverb | hunn | |||||||
| Eenzuel | Méizuel | |||||||
| 1. Persoun ech |
2. Persoun du |
3. Persoun hie(n)/si/hatt |
1. Person mir |
2. Persoun dir |
3. Persoun si | |||
| Indicatif | Présent | klibberen | klibbers | klibbert | klibberen | klibbert | klibberen | |
| Passé composé | hu(nn) geklibbert | hues geklibbert | huet geklibbert | hu(nn) geklibbert | hutt geklibbert | hu(nn) geklibbert | ||
| Plus-que-parfait | hat geklibbert | has geklibbert | hat geklibbert | hate(n) geklibbert | hat geklibbert | hate(n) geklibbert | ||
| Futur simple | wäert klibberen | wäerts klibberen | wäert klibberen | wäerte(n) klibberen | wäert klibberen | wäerte(n) klibberen | ||
| Futur antérieur | wäert geklibbert hunn | wäerts geklibbert hunn | wäert geklibbert hunn | wäerte(n) geklibbert hunn | wäert geklibbert hunn | wäerte(n) geklibbert hunn | ||
| Conditionnel | Présent composé | géif klibberen | géifs klibberen | géif klibberen | géife(n) klibberen | géift klibberen | géife(n) klibberen | |
| Passé | hätt geklibbert | häss geklibbert | hätt geklibbert | hätte(n) geklibbert | hätt geklibbert | hätte(n) geklibbert | ||
| Impératif | Affirmatif | — | klibber | — | — | klibbert | — | |
| * (n) oder (nn) seet datt den n am Fall vun der Eifeler Regel ewechfällt. | ||||||||