héieren
Conjugaisoun vu(n) héieren
| Infinitif | héieren | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Participe | héieren | |||||||
| Hëllefsverb | hunn | |||||||
| Eenzuel | Méizuel | |||||||
| 1. Persoun ech |
2. Persoun du |
3. Persoun hie(n)/si/hatt |
1. Person mir |
2. Persoun dir |
3. Persoun si | |||
| Indicatif | Présent | héieren | héiers | héiert | héieren | héiert | héieren | |
| Passé composé | hu(nn) héieren | hues héieren | huet héieren | hu(nn) héieren | hutt héieren | hu(nn) héieren | ||
| Plus-que-parfait | hat héieren | has héieren | hat héieren | hate(n) héieren | hat héieren | hate(n) héieren | ||
| Futur simple | wäert héieren | wäerts héieren | wäert héieren | wäerte(n) héieren | wäert héieren | wäerte(n) héieren | ||
| Futur antérieur | wäert héieren hunn | wäerts héieren hunn | wäert héieren hunn | wäerte(n) héieren hunn | wäert héieren hunn | wäerte(n) héieren hunn | ||
| Conditionnel | Présent composé | géif héieren | géifs héieren | géif héieren | géife(n) héieren | géift héieren | géife(n) héieren | |
| Passé | hätt héieren | häss héieren | hätt héieren | hätte(n) héieren | hätt héieren | hätte(n) héieren | ||
| Impératif | Affirmatif | — | héier | — | — | héiert | — | |
| * (n) oder (nn) seet datt den n am Fall vun der Eifeler Regel ewechfällt. | ||||||||