Op den Inhalt sprangen

blieve

Vu Wiktionnaire

Ripuaresch

[änneren]
Conjugaisoun
IndicatifPersounPrésentPrétéritPassé composéPlus-que-parfait
ichblievebleev sinn/ben jeblevvewor jeblevve
dubliesbleevsbess jeblevvewors jeblevve
hä, sei, etbliet / blievbleevess jeblevvewor jeblevve
mirblievebleevesinn jeblevvewore jeblevve
ehr / ührbliet / blievtbleevtsitt jeblevvewort jeblevve
seiblievebleevesinn jeblevvewore jeblevve
ConditionnelPrésent simplePrésent composéPassé
ichbleevdät blievewör jeblevve
dubleevsdäts blievewörs jeblevve
hä, sei, etbleevdät blievewör jeblevve
mirbleevedäte blievewöre jeblevve
ehr / ührbleevtdätet blievewört jeblevve
seibleevedäte blievewöre jeblevve
Impératif
Eenzuelbliev
Méizuelbliet / blievt

Verb Aussprooch (IPA): [bliːvə]

  1. bleiwen

Limburgesch

[änneren]

Verb

  1. bleiwen