abéien

Vu Wiktionnaire

Lëtzebuergesch[änneren]

1. P. Sg. * 2. P. Sg. 3. P. Sg. 2. P. Pl. Participe passé
béien an béis an béit an béit an agebéit
* steet fir déi 1. P. am Singulier a fir déi éischt an drëtt P. am Pluriel
** Gëtt mat dem Hëllefsverb sinn konjugéiert.

Verb (r) Aussprooch (IPA): [ˈɑbɜɪən]

Bedeitung:

  • vun enger Plaz ëm den Eck op eng aner fueren
    • Fir op Eech, muss de lo lénks abéien