Eegennumm

Lëtzebuergesch

Substantiv m (pl: Eegennimm)

Aussprooch (IPA): [ˈeːʑənum]

Bedeitung:

Den Numm vun enger Persoun, engem Vollek, enger Plaz, enger Mark, enger Organistioun etc.

Bsp.:

Am Lëtzebuergesche ginn d'Eegennimm groussgeschriwwen.

Iwwersetzungen

Däitsch: Eigenname (de) n Englesch: proper noun (en)

Hollännesch: eigennaam (nl) m