zapen

Vu Wiktionnaire

Lëtzebuergesch[änneren]

1. P. Sg. * 2. P. Sg. 3. P. Sg. 2. P. Pl. Participe passé
zapen zaaps zaapt zaapt gezaapt
* steet fir déi 1. P. am Singulier a fir déi éischt an drëtt P. am Pluriel
** Gëtt mat dem Hëllefsverb hunn konjugéiert.

Verb (or)(trans.)

Aussprooch (IPA): [ˈt͡saːpən]

Bedeitung:

e Krunn opdréinen an e Gedrénks an e Glas lafe loossen

Bsp.:

Hien huet elo grad sechs Humpe gezaapt.

Ofgeleet Begrëffer: