stralen

Vu Wiktionnaire
Kuckt och : Stralen

Lëtzebuergesch[änneren]

Conjugaisoun
Indicatif Persoun Présent Prétérit Passé composé Plus-que-parfait
ech stralen hu gestraalt hat gestraalt
du straals hues gestraalt has gestraalt
hien* / hie** straalt huet gestraalt hat gestraalt
mir stralen hu gestraalt hate gestraalt
dir / Dir straalt hutt gestraalt hat gestraalt
si stralen hu gestraalt hate gestraalt
Conditionnel Présent simple Présent composé Passé
ech géif stralen hätt gestraalt
du géifs stralen häss gestraalt
hien* / hie ** géif stralen hätt gestraalt
mir géife stralen hätte gestraalt
dir / Dir géift stralen hätt gestraalt
si géife stralen hätte gestraalt
Impératif
Eenzuel stral
Méizuel straalt
* steet fir hien, hatt, si / ** am Fall vun der Eifeler Regel

Verb (r) (intrans.)