iergeren

Vu Wiktionnaire

Lëtzebuergesch[änneren]

Verb (r) (trans.)

1. P. Sg. * 2. P. Sg. 3. P. Sg. 2. P. Pl. Participe passé
iergeren iergers iergert iergert geiergert **
* steet fir déi 1. P. am Singulier a fir déi éischt an drëtt P. am Pluriel
** Gëtt mat dem Hëllefsverb hunn konjugéiert.
  • Et iergert den Noper, datt ech meng Heck net schneiden

Sech iergeren: