biedelen
Conjugaisoun vu(n) biedelen
| Infinitif | biedelen | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Participe | gebiedelt | |||||||
| Hëllefsverb | hunn | |||||||
| Eenzuel | Méizuel | |||||||
| 1. Persoun ech |
2. Persoun du |
3. Persoun hie(n)/si/hatt |
1. Person mir |
2. Persoun dir |
3. Persoun si | |||
| Indicatif | Présent | biedelen | biedels | biedelt | biedelen | biedelt | biedelen | |
| Passé composé | hu(nn) gebiedelt | hues gebiedelt | huet gebiedelt | hu(nn) gebiedelt | hutt gebiedelt | hu(nn) gebiedelt | ||
| Plus-que-parfait | hat gebiedelt | has gebiedelt | hat gebiedelt | hate(n) gebiedelt | hat gebiedelt | hate(n) gebiedelt | ||
| Futur simple | wäert biedelen | wäerts biedelen | wäert biedelen | wäerte(n) biedelen | wäert biedelen | wäerte(n) biedelen | ||
| Futur antérieur | wäert gebiedelt hunn | wäerts gebiedelt hunn | wäert gebiedelt hunn | wäerte(n) gebiedelt hunn | wäert gebiedelt hunn | wäerte(n) gebiedelt hunn | ||
| Conditionnel | Présent composé | géif biedelen | géifs biedelen | géif biedelen | géife(n) biedelen | géift biedelen | géife(n) biedelen | |
| Passé | hätt gebiedelt | häss gebiedelt | hätt gebiedelt | hätte(n) gebiedelt | hätt gebiedelt | hätte(n) gebiedelt | ||
| Impératif | Affirmatif | — | biedel | — | — | biedelt | — | |
| * (n) oder (nn) seet datt den n am Fall vun der Eifeler Regel ewechfällt. | ||||||||